Ýþte buda son yazým,bu sefer psikolog olarak öðrencilik bitti
BÝRLÝKTE DAHA GÜÇLÜYÜZ...
https://www.yolarkadasimsin.com/blog/birlikte-daha-gucluyuz Öðrendik ve artýk biliyoruz ki her MS’linin MS’i parmak izleri gibi birbirinden farklý. Baþlangýç hikayelerimiz, belirtilerimiz, MS’imizin seyri hatta ayný ilaçlara verdiðimiz cevaplar da farklý.
Ama hepimizin ortak noktasý MS teþhisi almýþ olmamýz. Kimimiz çok daha rahat bir yaþam sürerken (dilerim hepimiz bu kategoride oluruz ) kimimiz daha zorlu bir mücadele veriyor. Hafif ya da agresif bir MS ile yol arkadaþýyýz ve bir þekilde hepimiz bu ortaklýkta iyi geçinmeyi öðreniyoruz. En azýndan deniyoruz, çabalýyoruz. MS olmak bizim seçimimiz deðil ama istemesek de MS ile yaþamayý öðreniyoruz.
Bu süreç elbette ki hayatýmýzý planladýðýmýz rotadan biraz saptýrýyor. Böyle durumlarda en büyük destek kuþkusuz doktorumuz , ailemiz ve arkadaþlarýmýz. Ancak bir gerçek var ki; bizi en iyi ayný þeyleri yaþayan biri anlayabiliyor. Nasreddin Hocanýn damdan düþtüðünde dediði gibi “Bana damdan düþen birini getirin, halimden ancak o anlar.” MS teþhisi aldýðýnda çevre þartlarý (akraba, iþveren) dolayýsýyla bunu söylemeyen arkadaþlar var ve kendilerine göre mutlaka geçerli nedenleri de vardýr. Ancak bu sýkýntýlarýný, düþüncelerini, zaman zaman olan ruhsal bunalýmlarýný ve hatta kullanacaðý ilaç hakkýnda tecrübelerini öðrenmek için bu kiþilerin de diðer kiþilerle konuþup rahatlamaya ihtiyaçlarý var.
Hepimiz biricik ve özeliz. Bizden bir tane daha yok ama inanýn bu yaþadýklarýnýzý baþka yaþayanlarýn da olduðunu bilmek ve nelerin geçtiðini, geçebileceðini görmek umut verici oluyor. Yalnýz olmadýðýný bilmek güzel bir duygu ve bu yüzden duygu ve düþüncelerimizi bizi anlayacak kiþilerle paylaþmalýyýz. Herkes anlaþýlmak ister ve böyle bir saðlýk sorununda bunun iyileþtirici gücünü hafife almamalýyýz.
Biz bir denizde ayný yöne giden farklý tekneler gibiyiz. Sahilden doktorlarýmýz yol gösterse de yolumuzda birbirimizin ýþýðýný görmeye ihtiyacýmýz var. Her ýþýklý tekne yaþayan bir tecrübe ve bizim için ayný yolda yolcu olan bir dost... Zaman zaman teknemizin ýþýðý azalýyor, iþte o anda tabii ki sahilden doktorumuzun ýþýðý hatta deniz feneri yol göstericimiz oluyor ama denizde olan teknelerdeki ýþýklara, dostlara da ihtiyacýmýz var. Onlarýn varlýðý fýrtýnalý dönemlerdeki destekleriyle birbirini zorluktan kurtarýyor. Bazen de biz ýþýðý azalan diðer tekneye ýþýk tutarak ona destek oluyoruz. Çünkü biliyoruz ki, hep birlikte fýrtýnalarý atlatacaðýz...
Denizdeki teknelerin ýþýklarýný daha da artýrmak umuduyla...
Özlem Coþar
